Conjugação do verbo:
inanir
Indicativo
Presente
nós
inanimosvós
inanisPretérito Perfeito
eu
inanitu
inanisteele/ ela/ você
inaniunós
inanimosvós
inanisteseles/ elas/ vocês
inaniramPretérito Imperfeito
eu
inaniatu
inaniasele/ ela/ você
inanianós
inaníamosvós
inaníeiseles/ elas/ vocês
inaniamPretérito Mais-Que-Perfeito
eu
inaniratu
inanirasele/ ela/ você
inaniranós
inaníramosvós
inaníreiseles/ elas/ vocês
inaniramFuturo
eu
inanireitu
inanirásele/ ela/ você
inaniránós
inaniremosvós
inanireiseles/ elas/ vocês
inanirãoConjuntivo
Presente
Pretérito Imperfeito
que eu
inanisseque tu
inanissesque ele/ ela/ você
inanisseque nós
inaníssemosque vós
inanísseisque eles/ elas/ vocês
inanissemFuturo
se eu
inanirse tu
inaniresse ele/ ela/ você
inanirse nós
inanirmosse vós
inanirdesse eles/ elas/ vocês
inaniremInfinitivo
Pessoal
eu
inanirtu
inaniresele/ ela/ você
inanirnós
inanirmosvós
inanirdeseles/ elas/ vocês
inaniremImpessoal
inanir
Condicional
eu
inaniriatu
inaniriasele/ ela/ você
inanirianós
inaniríamosvós
inaniríeiseles/ elas/ vocês
inaniriamImperativo
Afirmativo
inani
vós
Negativo
Gerúndio
inanindo
Particípio Passado
inanido