Conjugação do verbo:
incutir
Indicativo
Presente
eu
incutotu
incutesele/ ela/ você
incutenós
incutimosvós
incutiseles/ elas/ vocês
incutemPretérito Perfeito
eu
incutitu
incutisteele/ ela/ você
incutiunós
incutimosvós
incutisteseles/ elas/ vocês
incutiramPretérito Imperfeito
eu
incutiatu
incutiasele/ ela/ você
incutianós
incutíamosvós
incutíeiseles/ elas/ vocês
incutiamPretérito Mais-Que-Perfeito
eu
incutiratu
incutirasele/ ela/ você
incutiranós
incutíramosvós
incutíreiseles/ elas/ vocês
incutiramFuturo
eu
incutireitu
incutirásele/ ela/ você
incutiránós
incutiremosvós
incutireiseles/ elas/ vocês
incutirãoConjuntivo
Presente
que eu
incutaque tu
incutasque ele/ ela/ você
incutaque nós
incutamosque vós
incutaisque eles/ elas/ vocês
incutamPretérito Imperfeito
que eu
incutisseque tu
incutissesque ele/ ela/ você
incutisseque nós
incutíssemosque vós
incutísseisque eles/ elas/ vocês
incutissemFuturo
se eu
incutirse tu
incutiresse ele/ ela/ você
incutirse nós
incutirmosse vós
incutirdesse eles/ elas/ vocês
incutiremInfinitivo
Pessoal
eu
incutirtu
incutiresele/ ela/ você
incutirnós
incutirmosvós
incutirdeseles/ elas/ vocês
incutiremImpessoal
incutir
Condicional
eu
incutiriatu
incutiriasele/ ela/ você
incutirianós
incutiríamosvós
incutiríeiseles/ elas/ vocês
incutiriamImperativo
Afirmativo
incute
tu
incuta
ele/ ela/ você
incutamos
nós
incuti
vós
incutam
eles/ elas/ vocês
Negativo
não incuta
ele/ ela/ você
não incutamos
nós
não incutais
vós
não incutam
eles/ elas/ vocês
Gerúndio
incutindo
Particípio Passado
incutido