Conjugação do verbo:
truncar
Indicativo
Presente
eu
truncotu
truncasele/ ela/ você
truncanós
truncamosvós
truncaiseles/ elas/ vocês
truncamPretérito Perfeito
eu
trunqueitu
truncasteele/ ela/ você
truncounós
truncámosvós
truncasteseles/ elas/ vocês
truncaramPretérito Imperfeito
eu
truncavatu
truncavasele/ ela/ você
truncavanós
truncávamosvós
truncáveiseles/ elas/ vocês
truncavamPretérito Mais-Que-Perfeito
eu
truncaratu
truncarasele/ ela/ você
truncaranós
truncáramosvós
truncáreiseles/ elas/ vocês
truncaramFuturo
eu
truncareitu
truncarásele/ ela/ você
truncaránós
truncaremosvós
truncareiseles/ elas/ vocês
truncarãoConjuntivo
Presente
que eu
trunqueque tu
trunquesque ele/ ela/ você
trunqueque nós
trunquemosque vós
trunqueisque eles/ elas/ vocês
trunquemPretérito Imperfeito
que eu
truncasseque tu
truncassesque ele/ ela/ você
truncasseque nós
truncássemosque vós
truncásseisque eles/ elas/ vocês
truncassemFuturo
se eu
truncarse tu
truncaresse ele/ ela/ você
truncarse nós
truncarmosse vós
truncardesse eles/ elas/ vocês
truncaremInfinitivo
Pessoal
eu
truncartu
truncaresele/ ela/ você
truncarnós
truncarmosvós
truncardeseles/ elas/ vocês
truncaremImpessoal
truncar
Condicional
eu
truncariatu
truncariasele/ ela/ você
truncarianós
truncaríamosvós
truncaríeiseles/ elas/ vocês
truncariamImperativo
Afirmativo
trunca
tu
trunque
ele/ ela/ você
trunquemos
nós
truncai
vós
trunquem
eles/ elas/ vocês
Negativo
não trunque
ele/ ela/ você
não trunquemos
nós
não trunqueis
vós
não trunquem
eles/ elas/ vocês
Gerúndio
truncando
Particípio Passado
truncado