Conjugação do verbo:
obstar
Indicativo
Presente
eu
obstotu
obstasele/ ela/ você
obstanós
obstamosvós
obstaiseles/ elas/ vocês
obstamPretérito Perfeito
eu
obsteitu
obstasteele/ ela/ você
obstounós
obstámosvós
obstasteseles/ elas/ vocês
obstaramPretérito Imperfeito
eu
obstavatu
obstavasele/ ela/ você
obstavanós
obstávamosvós
obstáveiseles/ elas/ vocês
obstavamPretérito Mais-Que-Perfeito
eu
obstaratu
obstarasele/ ela/ você
obstaranós
obstáramosvós
obstáreiseles/ elas/ vocês
obstaramFuturo
eu
obstareitu
obstarásele/ ela/ você
obstaránós
obstaremosvós
obstareiseles/ elas/ vocês
obstarãoConjuntivo
Presente
que eu
obsteque tu
obstesque ele/ ela/ você
obsteque nós
obstemosque vós
obsteisque eles/ elas/ vocês
obstemPretérito Imperfeito
que eu
obstasseque tu
obstassesque ele/ ela/ você
obstasseque nós
obstássemosque vós
obstásseisque eles/ elas/ vocês
obstassemFuturo
se eu
obstarse tu
obstaresse ele/ ela/ você
obstarse nós
obstarmosse vós
obstardesse eles/ elas/ vocês
obstaremInfinitivo
Pessoal
eu
obstartu
obstaresele/ ela/ você
obstarnós
obstarmosvós
obstardeseles/ elas/ vocês
obstaremImpessoal
obstar
Condicional
eu
obstariatu
obstariasele/ ela/ você
obstarianós
obstaríamosvós
obstaríeiseles/ elas/ vocês
obstariamImperativo
Afirmativo
obsta
tu
obste
ele/ ela/ você
obstemos
nós
obstai
vós
obstem
eles/ elas/ vocês
Negativo
não obste
ele/ ela/ você
não obstemos
nós
não obsteis
vós
não obstem
eles/ elas/ vocês
Gerúndio
obstando
Particípio Passado
obstado