Conjugação do verbo:
incomodar
Indicativo
Presente
eu
incomodotu
incomodasele/ ela/ você
incomodanós
incomodamosvós
incomodaiseles/ elas/ vocês
incomodamPretérito Perfeito
eu
incomodeitu
incomodasteele/ ela/ você
incomodounós
incomodámosvós
incomodasteseles/ elas/ vocês
incomodaramPretérito Imperfeito
eu
incomodavatu
incomodavasele/ ela/ você
incomodavanós
incomodávamosvós
incomodáveiseles/ elas/ vocês
incomodavamPretérito Mais-Que-Perfeito
eu
incomodaratu
incomodarasele/ ela/ você
incomodaranós
incomodáramosvós
incomodáreiseles/ elas/ vocês
incomodaramFuturo
eu
incomodareitu
incomodarásele/ ela/ você
incomodaránós
incomodaremosvós
incomodareiseles/ elas/ vocês
incomodarãoConjuntivo
Presente
que eu
incomodeque tu
incomodesque ele/ ela/ você
incomodeque nós
incomodemosque vós
incomodeisque eles/ elas/ vocês
incomodemPretérito Imperfeito
que eu
incomodasseque tu
incomodassesque ele/ ela/ você
incomodasseque nós
incomodássemosque vós
incomodásseisque eles/ elas/ vocês
incomodassemFuturo
se eu
incomodarse tu
incomodaresse ele/ ela/ você
incomodarse nós
incomodarmosse vós
incomodardesse eles/ elas/ vocês
incomodaremInfinitivo
Pessoal
eu
incomodartu
incomodaresele/ ela/ você
incomodarnós
incomodarmosvós
incomodardeseles/ elas/ vocês
incomodaremImpessoal
incomodar
Condicional
eu
incomodariatu
incomodariasele/ ela/ você
incomodarianós
incomodaríamosvós
incomodaríeiseles/ elas/ vocês
incomodariamImperativo
Afirmativo
incomoda
tu
incomode
ele/ ela/ você
incomodemos
nós
incomodai
vós
incomodem
eles/ elas/ vocês
Negativo
não incomode
ele/ ela/ você
não incomodemos
nós
não incomodeis
vós
não incomodem
eles/ elas/ vocês
Gerúndio
incomodando
Particípio Passado
incomodado